– കവിത – ശരത്കുമാർ
ചേതന പാതിയും വാർന്ന്
നിലവിളി പതുക്കെയായ്
ശ്രവണേന്ദ്രിയങ്ങളതിൽ
നീതിയുടെ ഭാരം അളന്നില്ല
നനവുകൾ വറ്റിയ നാവിനു
വാക്കുകൾ എറിയാൻ വയ്യാത്ത
കനലുകളാണ്.
കാലത്തിൻെറ കലപിലകൾക്കിടയിൽ
നിലവിളി കേൾക്കുന്നവരെവിടെ ?
കാലത്തിൻെറ കഥയിൽ സ്വപ്നത്തിൻെറ
വർണ്ണനൂലുകൾ കൊണ്ട് നെയ്ത സങ്കൽപ
കൂടാരങ്ങൾക്കുപകരം ദിന ചിന്തകളുടെ
ദ്രവിച്ച മേൽക്കൂരയിൽ അന്തിയുറങ്ങുന്നവൻെറ
നാവിൽനിന്നാണീ നിലവിളി.
അന്തിയുറക്കത്തിലും അന്നത്തിലും
അഭയംകണ്ട്ജീവിതം ജീവിച്ചു തീർക്കവേ
മറ്റൊന്നുംവിധിച്ചതല്ലെന്നോർക്കുകിൽ
പൊള്ളുന്ന പകലിലെ ജീവിതപ്പെരുവഴിയിലെ
അവശമാം ശബ്ദം ഇത്
വിലകൊടുക്കാൻ രക്തമില്ലാതെ
ചേതന വാർന്നവൻെറ കനമില്ലാത്ത നിലവിളി…
(കടപ്പാട്: പുഴ.കോം)
